Hand in hand

De Bijbel is een bibliotheek vol verhalen over de bestemming van de mens.
De titel van dit boek, of beter: de aanwijzing op de poort waardoor we deze bibliotheek betreden, luidt: God is het beginsel van hemel en aarde.

Wat wordt er dan met hemel en aarde bedoeld? Het antwoord behoeft een zekere schoonmaak van het gebruik van de Bijbel. De boeken van deze bibliotheek zijn geen journaal van een ver verleden. Ze zijn ook geen historische reflectie op wat eens was of is gebeurd. Ze zijn niet autobiografisch van aard en bemoeien zich niet met de natuur en het komen en gaan van het heelal. Ze zijn niet het resultaat van wetenschappelijk onderzoek. Hemel en aarde zijn het dagelijkse domein van de mens met zijn doen en laten, van morgen tot avond, van wieg tot graf, van gebrek en overvloed, van goedheid zonder grenzen en gemeenheid zonder geweten. Het gaat over leven en dood en dus over de twee oervragen die nauw met elkaar zijn verbonden:
Bestaat God én is er leven na de dood?
Misschien is een nadere nuancering hier op zijn plaats en moet de vraag luiden: Is er ergens een verblijf van absolute vrede, ongerepte liefde en smetteloze gerechtigheid? Op de manier van de Torah geformuleerd: Kan de mens uitgroeien tot beeld en gelijkenis van God? Is de mens dan thuisgekomen na een bontgekleurde levenstocht?
Daarover vertelt de Bijbel, gekenmerkt door de tijd waarin de verhalen zijn geboren en verder verteld. Daarop richt zich de verkondiging van het evangelie, de blijde boodschap, als het ons overlevert dat Jezus, een Jood uit Nazaret, de Torah tot vervulling heeft gebracht: “Ja, lieve mens, je kunt worden tot de gestalte van God. Kijk naar mij, dan zie je de Vader. Zie om naar elkaar, heb je naaste lief die is als jijzelf, wees voor de ander een Kleopas, de visualisering van God. Je wordt pas mens, als je de ander als zodanig erkent. Dan ontvang je een naam en word je iemand. Je krijgt een gezicht als je het opheft naar de ander, want het is niet goed dat de mens alleen is. Ga dus samen op weg en spreek elkaar. En durf te roepen: mijn God, waarom heb je mij verlaten, indien nodig tot de dood erop volgt. Helaas, het kan niet anders.”

Ernst Marijnissen o.p.
Uit het katern Onderweg, bijlage bij de Kloosterkrant zomer 2017

dominicanenklooster Huissen.